Plecy:	Tułów krótki i krępej budowy, nie gruby i nie sprawiający wrażenia ociężałego, o postawie prawie poziomej, do tyłu biegnący w kształcie klina, bardzo pełny, zgrabny, tylko lekko opadający.
Skrzydła:	Barki lekko wystające, robią wrażenie gotowości do lotu, dobrze zamknięte, z szerokimi lotkami, noszone na ogonie, plecy muszą być dobrze przykryte.
Ogon:	Krótki, wąski, troszkę wystający spod skrzydeł.
Nogi:	Średnio długie, nieopierzone, uda widoczne od połowy, pazurki w kolorze dzioba.
Upierzenie:	Dobrze rozwinięte, gładkie, mocno przylegające.

Rodzaje kolorów:

Niebieskie z czarnymi pasami, niebieskie bez pasów, niebieskiegroch, ciemne, ciemnogroch, ciemne z obwódki. Jednokolorowe: czerwone, czerwono-płowegroch i czerwono-płowe z obwódką, czarne, białe, żółte. Żółto-płowygroch, niebiesko-płowy, czerwono-płowy, skowronkowy, żółto-płowy; niebiesko-siwy, czerwono-siwy, żółto-siwy; czarnytiger, niebieskitiger, czerwonytiger, żółtytiger; pstry we wszystkich kolorach.  

Wszystkie kolory powinny być czyste i równomiernie występować. Kolor podstawowy powinien rozciągać się przez cały korpus, łącznie z plecami, brzuchem i udami. Pasy wąskie, przechodzące, dobrze od siebie oddzielone o intensywnym kolorze. przy niebieskogrochowych powinien być możliwie równomierny rysunek obrazu skrzydła. Ciemne mają ciemny kolor podstawowy z jaśniejszym brzuchem i przebarwionymi udami. Obraz skrzydła powinien wykazywać możliwie równomierny ciemny grochowy rysunek. Zarówno ciemny groch jak i z obrzeżem każde pióro na tarczy skrzydła powinno być otoczone ciemnym brzegiem. Rozciągnięcie obwódek na brzuch lub uda to zaleta. Przy kolorach mniej intensywnych należy zwrócić uwagę na jasny, czysty kolor podstawowy i na skrzydłach. Skowronkowe maja na piersi kolor ochry. Przy siwych musi być rysunek pasów. Tigrowate na kolorowym tle równo zaznaczone na biało, możliwie równomierne rozdzielenie koloru. Ogon i lotki kolorowe. Pstre powinny wykazywać rysunek w podziale możliwie 1:1. Gołębie o pojedynczych białych lub kolorowych piórach nie są uważane za pstre albo tigry.

Duże błędy:

Zbyt ociężała, duża, długa, ciężka lub zbyt mała i filigranowa figura, zbyt niska lub zbyt wysoka – zła postawa. Gruba, toporna twarz, brak wypełnienia klinu, zbyt mała wysokość wierzchołka głowy, zapady za dziobem, dziób zbyt słaby lub zbyt ostry. Za krótkie nosówki, blade nosówki, otwarte nosówki. Zbyt ciemna, żółtawa, niebieska, owalna lub gruba brew. Zbyt gruba szyja, łabędzia szyja, kark, za szeroki ogon, oprócz innych błędów AAB jeszcze; typ gołębi lotowych, wąska, szpiczasta pierś, mała waga ciała, kanciasta głowa, inny kształt głowy, otwarty dziób, za mocna nosówka, guz szyjny (pijak), silny kark, pełne podgardle, braki w upierzeniu, żabot, żyła (wama); białe, żółtawe, bezbarwne oczy, oczy ciemne poza białymi i pstrymi, czerwona krew, białe plecy.

Uwagi do oceny:

Kształt głowy – postawa – głowa - dziób i nosówki - kolor upierzenia - ogólny wygląd.

Grupa IX Lotne

Obrączka numer 9

Wydanie 2001

 

Copyright C 2016 Paweł Wcisło. Wszelkie prawa zastrzeżone.